Η ζωή μας δίνει ευκαιρίες, αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά, να τις δούμε, Η δεύτερη ευκαιρία στο σχολείο είναι σαν μια πόρτα που τότε δεν μπόρεσα να την κρατήσω ανοικτή. Η δεύτερη ευκαιρία στο σχολείο είναι μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή την ίδια με ενήλικες προθέσεις μα με παιδικό πείσμα και όνειρα. Με ανάμικτα συναισθήματα, πολλές εκπλήξεις και πολλές ευχαριστίες και στη ζωή την ίδια αρκεί να κοιτάς από τη σωστή οπτική γωνία.
Προσωπικά γνώρισα αξιόλογα άτομα, όλοι ήταν λιμάνι και αγκαλιά μαζί. Το σχολείο δεν είναι δουλειά αλλά μαθητεία και σχέση αγάπης. Βρεθήκαμε στο σχολείο όλοι μαζί ερχόμενοι ο καθένας από το δικό του μετερίζι αλλά για τον ίδιο σκοπό: να κάνουμε το όνειρο πραγματικότητα, να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας γιατί η γνώση είναι δύναμη.
Στο συναρπαστικό αυτό ταξίδι κάναμε δράσεις μέσα κι έξω από το σχολείο, εξερευνώντας την πόλη μας, τα μουσεία μας και πολλούς θησαυρούς της χώρας μας. Λίγα από αυτά που μου έκαναν εντύπωση ήταν η αρχαία Ελεύθερνα στο Ρέθυμνο και ο μηχανισμός των Αντικυθήρων. Επίσης απέκτησα δεξιότητες ώστε να επικοινωνώ καλύτερα και να έχω ενσυναίσθηση για τους συνανθρώπους μου.
Είμαι ακόμη ενθουσιασμένος με τις μοναδικές μεθόδους των υπερπροστατευτικών εκπαιδευτικών, που έχοντας μέλημά τους να μας μεταδώσουν όλο και περισσότερες γνώσεις σκαρφίζονταν τρόπους για να έχει όλο και περισσότερο ενδιαφέρον το μάθημα. Αρκετές ήταν οι φορές που κρεμόμασταν από τα χείλη τους και ξαφνικά μας σταματούσε ο χαρακτηριστικός ήχος του κουδουνιού. Άλλοτε, με την παιδική μου αθωότητα, τον άκουγα σαν λύτρωση για το διάλειμμα, σε αντίθεση με τώρα που, αν μπορούσα τον χρόνο να άλλαζα για να απολάμβανα ξανά και ξανά τις όμορφες στιγμές του μαθήματος. Όντως τα μαθητικά χρόνια στο Σ.Δ.Ε. δεν τα αλλάζω με τίποτα!
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους καθηγητές και τις καθηγήτριες για τη δοτικότητα με την οποία μας πρόσφεραν απλόχερα τις γνώσεις τους και κομμάτια από τη ψυχή τους κι εμείς τους αφήνουμε ένα κομμάτι από την καρδιά μας!
Ναξάκης Πέτρος
??Να πας σχολείο, να το τελειώσεις?? άκουγα μονίμως μια φωνή να ηχεί στα αυτιά μου. Κι εκεί που μιλούσαμε με την κ. Νίκη, καθηγήτρια στο Σ.Δ.Ε. Χανίων, την οποια και ευχαριστώ πολύ, μου λέει ??Γιατί δεν το τελειώνεις;?? Αμέσως σαν ένα αστέρι λαμπερό να φάνηκε ανάμεσά μας. Την επόμενη κιόλας μέρα ήμουν στο σχολείο.
Η πρώτη μέρα ήταν λίγο δύσκολη στην προσαρμογή, ένιωθα άβολα αλλά σκέφτηκα πως δεν πρέπει να παραιτηθώ από την ευκαιρία. Οι μέρες περνούσαν κι όλο και πιο πολύ μου γινόταν απαραίτητο το σχολείο με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μου να με αντιμετωπίζουν με σεβασμό. Βλέπετε ήμουν και η μεγαλύτερη στην τάξη.
Οι γνώσεις και οι εμπειρίες ήταν πολλές, όπως περίπατοι εκπαιδευτικοί στην πόλη των Χανίων, επισκέψεις σε μουσεία κι ένα σωρό δραστηριότητες που μεσολάβησαν στην καλή ψυχολογική μου κατάσταση.
Θαυμάζω τους καθηγητές, τις καθηγήτριες, τον Διευθυντή και όλους όσοι με πολλή υπομονή και επιμονή συνέβαλαν στη μάθησή μου. Τώρα με δάκρυα στα μάτια τους αποχαιρετώ με ένα πολύ μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλα αυτά που διδάχτηκα.
Μαστοράκη Στέλλα
Ξεκίνησα διστακτικά, φοβισμένα θα έλεγα, να έρθω στο ΣΔΕ. Μη γνωρίζοντας τι θα αντιμετωπίσω, τι θα βρω, τι θα κάνω γράφτηκα στο άγνωστο ως τότε για εμένα σχολείο. Ήταν ό,τι καλύτερο έκανα για μένα, μέχρι τώρα βέβαια! Όλα είναι καταπληκτικά, δε θα το άλλαζα με τίποτα. Έμαθα πράγματα για τον εαυτό μου πρώτα απ΄ όλα αλλά και για άλλους ανθρώπους, έκανα καινούριες φιλίες που δεν είναι τόσο εύκολο στην ηλικία μου, μια και ο καθένας μας έχει ολοκληρωμένη προσωπικότητα.
Έπιανα τον εαυτό μου να περιμένει πότε θα έρθει η επόμενη μέρα για να πάω σχολείο! Άρχισα να έχω εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μου, δυνάμεις που δεν ήξερα ότι έχω. Κι όταν ήρθαν οι προσωπικές δυσκολίες, εγώ σκεφτόμουν ότι δεν μπορώ να έρχομαι στο σχολείο και κάτι μου έλειπε.
Η στάση όλων των καθηγητών ήταν άψογη. Με πραγματικό ενδιαφέρον με ρωτούσαν για αυτή μου τη δυσκολία και για αυτό είμαι ευγνώμων. Στα μαθήματα πάλι είστε υπομονετικοί, συγκαταβατικοί, περισσότερο άνθρωποι και λιγότερο καθηγητές κι αυτό σας κάνει ξεχωριστούς. Σας ευχαριστώ για τον καινούριο κόσμο που μου ανοίξατε, θα το θυμάμαι μια ζωή. Όσο φοβισμένα ξεκίνησα τόσο γλυκόπικρα κλείνω αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου. Αλλά να σας πω κάτι; Θέλω κι άλλο!
Όσο τετριμμένη και αν ακούγεται αυτή η λέξη, θα την πω άλλη μια φορά μέσα από τη καρδιά μου: Ευχαριστώ!
Πρέκα Αργυρώ
Τα καλύτερα σχολικά μου χρόνια ήταν στο ΣΔΕ Χανίων, γιατί, εκτός από το ότι μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία για μάθηση και για να πάρω το απολυτήριο μου, πέρασα και πάρα πολύ όμορφα [?]
Πήγαμε εκδρομές και περιπάτους στα Χανιά μαθαίνοντας για ιστορικά κτήρια, εκκλησίες κλπ αλλά και για καφέ με συμμαθητές και καθηγητές. Τα αγαπημένα μαθήματα, προς έκπληξή μου, ήταν η γλώσσα, τα μαθηματικά και η κοινωνιολογία και φυσικά το project, στο οποίο πέρασα φανταστικά και δημιουργικά κάνοντας κάτι που δεν το περίμενα ποτέ στη ζωή μου, να ανέβω στη σκηνή σε θεατρική παράσταση. Όχι πως τα άλλα μαθήματα δεν ήταν ευχάριστα, απλά εκείνα ήταν που δεν πίστευα να μου αρέσουν τόσο πολύ και να μάθω τόσα πολλά, ακόμα και σε αυτή την ηλικία.
Δεν περίμενα ποτέ πως πηγαίνοντας στο ΣΔΕ για να πάρω απλώς ένα έγγραφο θα κατέληγα να φοιτώ και μάλιστα να τελειώνω αυτά τα δύο σχολικά έτη. Κι αυτό χάρη στον διευθυντή, που είναι ένας πολύ καλός άνθρωπος, ευχάριστος, με κατανόηση, ο οποίος επέμενε να φοιτήσω και να τελειώσω το Γυμνάσιο. Για αυτό τον ευχαριστώ πολύ, γιατί, αν δεν ήταν εκείνος, δε θα είχα περάσει αυτά τα δύο υπέροχα χρόνια.
Κόλα Χριστίνα
[?] Η επαφή μου με τους εκπαιδευτικούς και τον διευθυντή ήταν πολύ καλή. Ήταν όλοι τους πολύ πρόθυμοι να βοηθήσουν όλους μας ανάλογα με το πρόβλημά μας. Όσο για τους συμμαθητές, λογικό ήταν δε γνωριζόμασταν μεταξύ μας, οπότε ένιωθα μοναξιά τον πρώτο καιρό αλλά δεν το έβαλα κάτω, συνέχισα. Είμαι τυχερή που τους γνώρισα όλους, έκανα νέους φίλους, νέες γνωριμίες. Με κάποιους έδεσα περισσότερο αλλά με όλους τα πήγαινα καλά.
Ο καιρός περνούσε, πέρασε ο πρώτος χρόνος, μπήκαμε στο δεύτερο με αγωνίες, χαρές, άγχος, λύπες. Λίγο πριν τελειώσουμε με στενοχώρησε το γεγονός ότι κλείσαμε για δυόμισι μήνες λόγω καραντίνας. Παρ΄ όλα αυτά άνοιξε ξανά το σχολείο και προσπαθώ να αντλήσω όση περισσότερη γνώση μπορώ εξαιτίας επαγγελματικών υποχρεώσεων. Όπου να ΄ναι φτάνουμε στο τέλος. Δε μετανιώνω για την απόφασή μου και δε θα ξεχάσω αυτά τα δύο χρόνια. Άξιζε που συνέχισα?
Ξεκίνησα με περίσσια σκέψη και ανάμικτα συναισθήματα. Σκέφτηκα ότι αξίζει τον κόπο να προσπαθήσω και βγήκα κερδισμένη. Δυο χρόνια όμορφα, δημιουργικά: πήρα γνώσεις, έμαθα να είμαι πιο προσεκτική, να ακούω. Γνώρισα άλλους ανθρώπους διαφορετικούς με τα πιστεύω τους και τις παραξενιές τους. Έγινα πιο ανεκτική.
Αισθάνομαι περηφάνια που επιτέλους τελείωσα το Γυμνάσιο. Νιώθω πιο γεμάτη. Ήταν δύσκολο για όλους μας. Όμως το κέρδος είναι μεγάλο, γίναμε πιο εγγράμματοι, πιο σοφοί! Προσωπικά είναι από τα λίγα όμορφα και δημιουργικά πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου!
Κουτσοδόντη Μαρία
Ιούνιος του 2020. Ένα πολύ ωραίο ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Και ναι, θα πάρω απολυτήριο του ΣΔΕ. Δυο χρόνια που σημάδεψαν τη ζωή μου, ένα όνειρο ζωής που δε φανταζόμουν ότι θα πραγματοποιηθεί παίρνει αίσιο τέλος. Οι γνωριμίες, οι φιλίες, τα γεμάτα απογεύματα παντρεμένα με τις γνώσεις που πήρα ήταν ο τέλειος συνδυασμός! Ανάμεσα στις οικογενειακές μου υποχρεώσεις, τη δουλειά και την καθημερινότητα χώρεσε και ο χρόνος για μάθηση. Άμα κάτι το θέλεις με την ψυχή σου, θα το πετύχεις.
Ευχαριστώ όλους για όλα και πάμε γερά. Πάμε σε άλλο ένα σκαλοπάτι, πάμε για ένα άλλο ταξίδι. Ευχαριστώ, ΣΔΕ Χανίων!
Ροδαράκης Μανώλης
Για τα δυο χρόνια στο ΣΔΕ θα πω μόνο ότι αυτά που διδάχτηκα (τα οποία είναι πάρα πολλά), αυτά που έζησα, ο φιλόξενος υπέροχος και ιστορικός χώρος, ο διευθυντής, ο υποδιευθυντής, οι καθηγήτριες και οι καθηγητές μας, οι συμμαθητές μου, οι δραστηριότητες, κάποιες εκδρομές, ακόμα και η καθημερινότητα μου και γενικά όλα τα μικρά και μεγάλα που έζησα αυτά τα δύο χρόνια δεν θα ξεχαστούν σε όλο το υπόλοιπο της ζωής μου όσο και να είναι αυτό.
Κλείνοντας θέλω να πω ένα μεγάλο και ειλικρινές ευχαριστώ στον διευθυντή μας, στον υποδιευθυντή, σε όλους τους καθηγητές μας, στους συμμαθητές μου και να ευχηθώ σε όλους μας καλή συνέχεια σε ό,τι και αν κάνουμε.
Πλατσάκης Νίκος
